Νέες Κυκλοφορίες: Πώς πάμε;

Οι παράξενες μέρες παρουσιάζουν το τρίτο βιβλίο με διηγήματα της Γιάννας Γούναρη. Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που γίνεται αυτό και προφανώς αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση ακόμη και για εμάς που είμαστε από κούνια ιδιαίτεροι ως εκδόσεις.

Εξακολουθούμε έντεκα χρόνια μετά τους πρώτους τίτλους μας, να επιλέγουμε κείμενα με ένα και μοναδικό κριτήριο: να μας αρέσουν και να θέλουμε να τα δούμε να γίνονται βιβλία. Όχι δεν είναι κάτι που συμβαίνει στις σοβαρές περιοχές της εκδοτικής επικράτειας, δεν είναι τρόπος αυτός να επιλέγεις βιβλία, δηλαδή δεν είναι τρόπος να βγάλεις χρήματα από το βιβλία.

Έχουμε κάνει όλα τα λάθη που μπορεί να κάνει ένας εκδοτικός οίκος. Και μοιάζει η περίπτωσή μας να μην έχει γιατρειά. Κάποιες φορές απλώς το τερματίζουμε. Τρίτη συλλογή διηγημάτων από την ίδια συγγραφέα μέσα σε τρία χρόνια; Γιατί άραγε;

Επειδή η Γιάννα Γούναρη έχει έναν εξαιρετικό τρόπο να γράφει χωρίς να φαίνεται ότι γράφει. Μοιάζει σαν να ακούμε ή να κρυφακούμε τις ιστορίες της επειδή έτυχε να βρεθούμε κάπου κοντά. Το ύφος της είναι ο ιδανικός συνδυασμός της απλότητας, της αμεσότητας και μαζί του μεγαλείου που βρίσκεται μόνο στις λεπτομέρειες, στις παρυφές της ζωής, στις ιστορίες που δεν γίνονται ποτέ η επίσημη ιστορία μας αλλά μέσα τους είμαστε πιο αληθινοί από όσο θα τολμήσουμε ποτέ να ομολογήσουμε και στο πιο δικό μας πρόσωπο.

Αυτή τη μαγική και απελευθερωτική γραφή της εξομολόγησης γεμάτη αθωότητα και άγνοια κινδύνου (και ευτυχώς καμία σχέση με τη λογοτεχνία του σχολείου και των σχολών) θέλουμε να γίνει η παραμυθία μας ξανά και ξανά. Και, μαντέψτε, κάθε φορά γίνεται και καλύτερη.